شانزده آذر سالروز استکبارستیزی و نیکسون کشی در افکار دانشگاهیان ایران اسلامی و مبدا انقلاب است.شانزده آذر روز سینه سپرکردن در برابر صلح نا صلح توحش آمیز آمریکاست. شانزده آذر را روز دانشجو نامیدند به این دلیل که سه شهید جوینده دانش بودند که قربانی همین دانشجو بودن و روحیه استکبار ستیزانه خود شدند.اگر این سه نفر مقلد محض غرب بودند به چنین سرنوشتی دچار نمی شدند.اگر از نظر مصلحان متوحش بچه های خوبی بودند و هر آن چه که توسط اساتید غربزده به آنان تعلیم میشد را بدون چون و چرا می پذیرفتند و چون ضبط صوت توجیهات کودکانه آنان را ضبط کرده و سپس برای نسل آینده پخش می کردند نه تنها نصیبشان گلوله نبود که چندین جایزه بین المللی و تقدیر مجلات علمی غربی را در کارنامه خود داشتند.اگر به "آقا"بودن آمریکایی ها و حق غربیان برای سواری گرفتن از ما قائل بودند و چون ناموس از نگرش غرب به جهان که نام "علم"بر آن نهاده اند دفاع می کردند اکنون قهرمان آزادی در دنیا بودند و احتمالا جزو 100 متفکر برتر دنیا، کما اینکه در 18 آذر سال1332 اساتید و دانشجویان غرب پرست آن روزگار در تایید این حرکت خباثت آلود به نیکسون دکترای افتخاری اعطا کرده و از وی به دلیل اعمال روشنفکرانه اش تقدیر به عمل آوردند.
اما جالب اینجاست که امروز کسانی داعیه دار شانزده آذر شده اند که خود از تبار قاتلان شهدای شانزده آذرند.کسانی که برای خوشایند آمریکایی ها به هر آنچه که بوی اسلام و انقلاب دهد به هتاکی می پردازند.کسانی که دفاع از علوم غربی را بزرگترین رسالت خود دانسته جانانه در مقابل تولید علم اسلامی مقاومت می کنند. می خواهند این دانشگاه هیچ تغییری نکرده تا همچنان برای غرب پیاده نظام جمع کند. عده ای نیز شکست خورده از انقلاب و دورمانده از مناصب دنیوی، در حال تقلیل و تغییر آرمانهای استکبار ستیزانه امام راحل، در جهت اهداف پلید و نفسانی خود هستند. چیزی تغییر نکرده است، استکبار همان استکبار 1332است و آمریکا همان آمریکای 1332. آنانکه ادعای سردمداری جنبش دانشجویی دهه قبل که وقایعی همچون18 تیر ، غائله کوی دانشگاه و فتنه 88 را آفریدند الان کجایندBBCیا VOAیا...؟ انتهای فکر و سخن کسانی که ادعای تفکر روشنفکر مابانه غرب را دارند، صدای آمریکاست.
آیا دانشجویانی که چشم بسته مطیع و پادوی این سردمداران و رهبران بی تفکر یا به اصطلاح روشنفکران امروزی هستند، وارث 3 قطره خون شانزده آذر هستند، چه شد که آرمان های بعضی از کسان دیروز که همان استکبار و استعمار ستیزی بود، به یک باره تغییر رویه داد و جای خود را به گفتمان هایی چون حقوق بشر، دموکراسی و گفت و گوی تمدن ها و... داد؟باید به جای اینکه ما در مقابل تفکر غرب که همیشه از نظر آنها ثابت است تغییر موضع بدهیم،غرب را وادار به تغییر موضع نماییم.
در نهایت سئوالی که ذهن آدمی را درگیر خود می کند این است که در واقع، رسالت دانشجویی که وضع محرومان جامعه و گرسنگی آنان را می بیند و از آن ور شکم های باد کرده و ماسیده ی عده ای مفت خور و رانت خور را مشاهده می کند، در چیست؟ وظیفه ی دانشجوی مسلمانی که اوضاع نا عادلانه جهان(ثروت های انباشته چند کشور معدود و فقر تعداد زیادی از کشورهای افریقایی و آسیایی)تا حق وتوی چند کشور معدود را می بیند در چیست؟ رسالت جنبش دانشجویی در برابر کشورهایی که جنگ ها و قتلعام مظلومان در فلسطین، لبنان، عراق،سوریه، افغانستان و یمن و... را در جهان به راه انداخته و از آن ور فریاد دموکراسی و آزادی و صلحشان گوش جهانیان را پر کرده است، در چیست؟اینها و هزاران سئوال دیگر، ذهن هر دانشجوی آزاده و آزاداندیشی را به تامل واداشته، و به شدت هم به دنبال پاسخی برای آنان می گردد، شاید که کمی آرام گیرد...
امسال نیز به برکت انقلاب اسلامی تقارن ایام الله نهضت حسینی و قیام علیه ظالمان همیشگی تاریخ با نهضت استکبار ستیزی جوانان فرهیخته ایرانی رقم خورده است، باید به رسم ابا عبدالله (علیه السلام) علم مبارزه را در سخت ترین شرایط حفظ کرد و نباید دل به جریان آرام و البته نهفته در زیر خاکستر سپرد و برای بر هم نخوردن حاشیه آرامش ساختگی در محیط دانشجویی کشور، سکوت و کسالت را پیشه کرد.
