یکی از دستاوردهای انقلاب اسلامی در قالب شعار همین شعار تاریخی "مرگ بر آمریکا" است، که مردم در ابتدای شکل گیری این نهضت به تبعیت از پیشوایشان ، آن را به شعاری به یاد ماندنی و ماندگار و سرلوحه خویش بدل ساختند و آن را به پایگاهی مردمی تبدیل کردند. اما امروزه با گذشت ۳۶ سال از انقلاب شکوهمند اسلامی رفته رفته این شعار پایگاه مردمی خود را در معرض خطر می یابد، البته این خطر نه از باب کنار گذاشتن این شعار پر محتوا از طرف مردم است، چرا که هنوز این شعار در راس نگاه استکبارستیزانه مردم قرار دارد، بلکه این خطر فراتر از این سخنان است و آن این است که این شعار فقط در حد یک شعار و حتی کمتر باشد.
چند وقتی است که از گوشه و کنار حرف هایی مبنی بر کنارگذاردن این شعارها برای بهبود روابط با غرب و در راس آنان آمریکا به گوش می رسد و این موضوع تا جایی پیشرفت که در انتخابات ۹۲ یکی از پرچالش ترین مباحث شناخته می شد و عده ای تاکید ویژه ای برای ارتباط و تعامل با غرب داشتند.
حال این سوال پیش می آید که اصلا چرا مرگ بر آمریکا، چرا لگد کردن پرچم آمریکا، یا اصلا آتش زدن آن پرچم، مگر پرچم یک کشور نماد تاریخی و شخصیت و اعتبار آن ملت و شعور ملی آن ملت نیست؟ پس اصلا چرا این کارها؟
در پاسخ به این سوال اولا از اهداف بلند مدت انقلاب اسلامی ایران اصلاح عالم است. حال چه فرقی میکند این عالم آفریقا باشد یا آمریکا. انقلاب اسلامی پیوسته به دنبال اصلاح عالم بشریت است و هدفی جز این ندارد، که پدیده ای به نام بیداری اسلامی و حتی نامه مقام معظم رهبری(مد ظله العالی) به جوانان اروپایی و... ادله ای بر این مدعا است و می توان اصلاح نظام مستکبر آمریکا را در همین راستا و از اهداف ایران اسلامی دانست. ثانیا آتش زدن این پرچم توهین به مردم آمریکا نیست، همچنان که موضع ما همین بوده ، هست و خواهد بود که ما با مردم آمریکا دشمن نیستیم، بلکه این حرکت نشانه خشم ما علیه سیاست های استکباری و ظالمانه آمریکا می باشد و پرچم آمریکا سمبل نظامی مستکبر و خائن به حقوق بشر محسوب می گردد.
ثالثا آتش زدن این پرچم ، حاوی این پیام برای مردم این کشورهاست که بدانند دولت مردان آنها حیثیت و اعتبارشان را لکه دار کرده اند. لاجرم باید بکوشندبا دقت در انتخاب رهبرانشان و بعضا اعتراض به عملکرد آنها موجبات تغییرات و انقلابات اساسی در سیاست های این کشورهای مستکبر را پدید آورند.
رابعا مگر خون مردم آمریکا از مردم سایر ملل رنگین تر و شریف تر است و چه مزیت و برتری دارد که نباید خاطر شریف حضراتشان ناراحت شود، در حالیکه هر ساله میلیون ها انسان بی گناه در اثر سیاست های ظالمانه و استعمار گرایانه و استکباری آنها یا جانشان را از دست می دهند و یا از کمترین حقوق طبیعی و حتی غریزی خودشان محروم میگردند.
حال با توجه به این مسائل یا مردم آمریکا حامی سردمدارانشان هستند یا خیر. که اگر باشند، با توجه به نقش آنها در انتخاب دولتمردان خود شریک جرم محسوب می شوند و در مقابل تضییع و جنایات حقوق بشری دولتمردانشان مسئول هستند. پس اگر در این صورت توهین تلقی شود، نا به جا نیست و پر بیراهه نیست، زیرا کسی که به ظلم راضی است، هم رده ظالم و یا حتی بالاتر است. ولی اگر مردم آمریکا نوعی، حامی دولتمردانشان نباشند فلذا باید راهشان را از سردمدارانشان جدا کنند و به دنبال تغییر و انقلاب اساسی باشند.
با این تفاسیر چگونه میتوان انتظار داشت که آمریکا و کشورهای غربی، مسلمانان را در سرتاسر عالم مورد تحقیر و توهین قرار دهند و قرآن این مسلمانان را آتش بزنند، اما مسلمانان نتوانند آنها را تحقیر کنند و یا حتی صدایی بر بیاورند. و کجا پنهان شده اند این روزنامه های زنجیره ای و زنجیر پاره کرده که این اعمال استکبارستیزانه را در کمال وقاحت مورد تمسخر قرار میدهند ولی در مقابل این ظالمین از خدابی خبر ، در مقابل این شارلی ابدو ها چون موشی سکوت میکنند و چهره این مستکبران را چون آرایشگرانی ناشی پیوسته بزک میکنند و پرچمشان را با مژه غبار روبی میکنند، تا مبادا اخم استکبار را به چشمان خود ببینند.
این گونه برنامه های استکبار ستیزانه نتیجه عملکرد آمریکا نسبت به مسلمانان و انقلاب است و خود آمریکا سبب اینگونه عکس العمل هاست و در جهان سیاست آتش زدن، لگد کردن پر چم یک کشور نماد اعتراض و تنفر نسبت به سیاست های آن کشور است؛ و اگر امروز این شعارها و این گونه کارها در بین مردم ساری و جاریست، ولی همچنان استحاله و فرو رفتگی در زندگی غربی جریان دارد و این نشان از عدم تبیین و تعلیم این شعار و مبانی مستحکم ، منطقی و عمیق آن برای مردم است.
